گفتار درونی به عنوان تمرین ذهنی: مطالعه ای در مورد زبان آموزان انگلیسی به عنوان زبان خارجی

در تحقیق حاضر سعی شده است میزان استفاده زبان آموزان انگلیسی به عنوان زبان خارجی به سطوح مختلف بسندگی زبان از گفتار درونی به عنوان تمرین ذهنی مورد بررسی قرار گرفته و همچنین برخی از خصوصیات و عملکردهای گفتار درونی ایشان مورد شناسایی قرار گیرد. به همین منظور، یکصد و هفتاد و چهار دانشجوی دختر ایرانی در این مطالعه شرکت کردند. صد و بیست و هشت تن از آنها دانشجویان سال چهارم و چهل و شش نفر دیگر دانشجویان سال سوم دانشگاه بودند. براساس نمره امتحان تافل، آزمودنی ها به سه سطح بسندگی زبان (پایین، متوسط، و بالا) تقسیم شدند. در مرحله بعد آزمودنی ها به پرسشنامه گفتار درونی به عنوان تمرین ذهنی پاسخ دادند. نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که زبان آموزان انگلیسی به عنوان زبان خارجی با سطوح مختلف بسندگی زبان، هنگامی که به طور ذهنی در زبان خارجی تمرین می کنند از گفتار درونی به میزان زیادی استفاده می کنند. همچنین در این مطالعه مشخص شد که رابطه معناداری بین برخی از جنبه ها و عملکردهای این تمرین ذهنی و سطوح بسندگی زبان آزمودنی ها وجود دارد. رابطه ای معنادار بین سطوح بسندگی زبان آزمودنی ها و میزان تجربه گفتار درونی در هنگام تمرین ذهنی، معنادار بودن گفتار درونی، میزان بی ارتباط بودن گفتار درونی به کلاس انگلیسی، و عملکرد عاطفی گفتار درونی مشاهده شد. یافته های این تحقیق بطور ضمنی شامل پیشنهاداتی برای معلمان زبان، تهیه کنندگان مطالب درسی، و محققین در مسائل یادگیری زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی می باشد.